Από την ηλικία των τεσσάρων χρόνων, προσχολικά είχα το ερέθισμα του ακορντεόν, στην ηλικία των οκτώ χρονών έπαιζα μαντολίνο και αργότερα έκανα μαθήματα πιάνου και φωνητικής, με καταξιωμένους καθηγητές όπως η Λία Βίσσυ, κ.α. ακολούθησα και υπηρέτησα το ελληνικό διαχρονικό τραγούδι, αλλά και ξένο ρεπερτόριο πάνω από δεκαεπτά χρόνια. Ταυτόχρονα ολοκλήρωσα τη σχολή Royal school με μαθήματα θεωρίας, αρμονίας, και πιάνου, και στη συνέχεια ολοκλήρωσα τις πανεπιστημιακές μου σπουδές, στα μουσικοπαιδαγωγικά, κλασσικό και jazz τραγούδι, όπως και μουσικοθεραπεία.
Αγαπώ τη μουσική ως τέχνη, που έχει γίνει και επιστήμη βέβαια από την στιγμή που γράφτηκε στο χαρτί, και δεν μπορώ να διαχωρίσω κάτι συγκεκριμένο, το πρώτο μου όργανο είναι η φωνή και λατρεύω το πιάνο ως κύριο όργανο μετά από την φωνή.
Θεωρώ ότι είναι η ανώτερη τέχνη που υπάρχει, γιατί είναι βιολογική, τη ζούμε από την κύηση, υπάρχει παντού στη φύση γι’ αυτό είναι κάτι πνευματικό και συμπαντικό, τα πάντα γύρω μας είναι μουσική, όπως κι εμείς οι ίδιοι είμαστε μουσικές οντότητες, αφού όλα τα συστήματα του σώματος μας παράγουν ήχο και ρυθμό.
Δεν την αγαπώ απλά, την λατρεύω, χαίρομαι ιδιαίτερα να διδάσκω και να μεταδίδω αυτή την απέραντη τέχνη στα παιδιά, γιατί καλλιεργεί το πνεύμα, βοηθά στην πειθαρχία, ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις, ανεβάζει την αυτοπεποίθηση και συμβάλλει άμεσα στην δόμηση και στην προσωπική ανάπτυξη μιας ισορροπημένης, εξευγενισμένης και ακέραιας προσωπικότητας.
Είναι η ύψιστη μορφή της έκφρασης, βοηθάει τον άνθρωπο να αναπτύξει και να ανακαλύψει όλες του τις δεξιότητες, μέσα από την ελευθερία της έκφρασης, με αποτέλεσμα, το ξεμπλοκάρισμα και την εξωτερίκευση των συναισθημάτων, όπου η διαδικασία αυτή, επιδρά άμεσα και ταυτόχρονα, στην ψυχή, στο σώμα και στον εγκέφαλο, όπου διεγείρει την σκέψη και ανεβάζει τις ουσιώδεις ουσίες στον εγκέφαλο όπως (ντοπαμίνη, σερετονίνη, ενδορφίνες, τριπτοφάνη, νοραδρεναλίνη κ.λ.)
